BIOGRAFIA

Jerzy Maksymiuk urodził się w Grodnie. Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy:
z pianistyki ( klasa Jerzego Lefelda), kompozycji (klasa Piotra Perkowskiego) i dyrygentury (klasa Bogusława Madeya).

W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury.
W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą na całym świecie w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall, London Proms, Wiener Ferein i oczywiście
w Polsce. Sukcesem był także kontrakt z wytwórnią płytową EMI.

W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u (dwukrotne tournée europejskie i w Stanach Zjednoczonych). Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem(m.in. Koncerty Promenadowe w Londynie). Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO. W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedstawienia „Don Giovanni” i ” Zemsta nietoperza”.

Zobacz

DYSKOGRAFIA

Nagrania pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka

Nagrał ok.100 płyt, m.in. dla EMI (13 płyt), Hyperionu, Naxosa. Wiele uhonorowanych zostało prestiżowymi nagrodami. M.in. Wiener Floeten Uhr za interpretacje Mozarta z POK (1982), Gramophone Award za „Best Concerto of the Year” (1992) z nagraniem „The Confession of Isobel Gowdie” Jamesa Macmillana , w 1995 roku Hyperionu za koncerty fortepianowe Medtnera (solista Nikolai Demidenko).

zobacz pełny spis

KOMPOZYCJE

Maksymiuk to także kompozytor (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Z tych dawnych kompozycji sam najbardziej ceni „Expront”(1980), z muzyki filmowej – tę napisaną do „Sanatorium pod klepsydrą” w reżyserii Wojciecha Hasa.

W ostatnich latach, w których dużo komponuje, powstały m.in. następujące utwory: ”A lonely Star over Be’er – Sheva” (2010) – utwór na kwintet, „Vivaldi w Bostonie” na orkiestrę smyczkową i kwartet smyczkowy(2010) , „Liście gdzieniegdzie spadające” na orkiestrę kameralną z fortepianem (2011), „Lament serca, Kielcom in memoriam” na orkiestrę, klarnet i sopran (2012) . Muzyka (85 minut) napisana do niemego filmu „Mania” z Polą Negri wykonywana była w 2012 roku na żywo wraz z prezentacją filmu w Londynie, Madrycie, Paryżu, Kijowie, Berlinie i w Warszawie.

zobacz pełny spis

GALERIA ZDJĘĆ

zobacz więcej zdjęć

ANEGDOTY

Hotel Wellington w Nowym Jorku, początki kariery. Maksymiuk jedzie windą, którą obsługuje Murzyn. Jak ma w zwyczaju, zagaduje do niego, oczywiście po angielsku. Murzyn na to nic. Tak więc Maksymiuk kontynuuje. Wreszcie zniecierpliwiony Murzyn, machając ręką, mówi: „I don’t speak french”.

***

Inne językowe qui pro quo zdarzyło się, gdy szef EMI pojawił się w Warszawie, żeby ewntualnie zaangażować Maksymiuka (co stało się faktem). Jako że ten dopiero uczył się angielskiego, ktoś podpowiedział po spotkaniu, że dobrze będzie zastosować zwrot „Nice to meet you”(miło było spotkać panów). Maksymiuk pożegnał Anglików: „ Nice to eat you” (miło było panów zjeść).

***

Po koncercie Maksymiuk odbiera w garderobie gratulacje. Jak zwykle już częściowo rozebrany, koszula mokra po energetycznym dyrygowaniu, ręcznik na ramionach jak zwykle, nagle wykrzykuje do dziennikarzy: „Chcecie sensacji? Proszę, w filharmonii buty giną, no nie ma moich butów…,” Po chwili, zastanawiając się: „ A może nie zabrałem ich z domu?” Buty wisiały pod koszulą na wieszaku. Nota bene dyrygował wtedy w butach pożyczonych od jednego z muzyków.

zobacz więcej